Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε από τη μία η επικαιρότητα γύρω από τις ακραίες σεξιστικές επιθέσεις ενάντια στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και από την άλλη ένα κείμενο για την έμφυλη […]

Υπάρχει, όμως, μια τάξη που εξ’ ορισμού αποκλείεται από το δημοκρατικό αστικό κράτος, που δεν έχει άλλο πεδίο συνδιαλλαγής μαζί του από αυτό της εξέγερσης. Η τάξη αυτή, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στους δρόμους του Παρισιού το 1848 και το 1871 και αυτοοργανώθηκε στα κάτεργα της Βιομηχανικής Επανάστασης, δεν έχει καμία ελπίδα επιβίωσης παρά μόνο μέσα από τη συνείδηση του εαυτού της. Η τάξη αυτή δημιουργήθηκε μέσα από τις σφαγές της πρωταρχικής συσσώρευσης, τη φρίκη της οικονομικής ανάπτυξης και τον καταναγκασμό του αστικού κράτους και αν θέλει να αυτοκαταργηθεί πρέπει να στρέψει τα όπλα της στις ίδιες τις αιτίες που τη γέννησαν.

«Ο ISIS μου είπε ότι ανήκω στην κουζίνα. Τους είπα ότι ανήκουν στον τάφο.» Αντάρτισσα στη Ροζάβα «Αν πεθάνω υπό αστυνομική κράτηση, κάψτε τα πάντα, γιατί τίποτα δεν αξίζει παραπάνω […]

Aν κάτι μας προσέφερε ο μαρξικός λόγος ως φιλοσοφία της πράξης είναι ίσως εκείνη η φόρτιση κάθε φαινομενικά ουδέτερης έννοιας με το ιστορικό της περιεχόμενο.  Στο Μισθωτή Εργασία  και Κεφάλαιο […]

Οι συνειρμοί που διαμορφώνονται σε σχέση με τη συγκέντρωση φιλοευρωπαϊστών έξω από τη Βουλή προχθες δίνουν και παίρνουν. Λίγο πριν την κατάληψη της εξουσίας από νεοναζιστικές δυνάμεις στην Ουκρανία, άλλωστε, […]

Γιατί ο θάνατος των τριών εργατών της ΕΛΠΕ του Λάτση δεν απαντήθηκε από κανέναν; Γιατί ένας ταξικός συντονισμός, δεν ανακοίνωσε έστω τύποις μία απεργία; Μα γιατί, τώρα πια, ίσως να μην μπορεί έτσι απλά, αφού σταθήκαμε σιωπηλοί μπροστά σε τόσους θανάτους. Η χάραξη εργατικής πολιτικής από το πεδίο της αστικής πολιτικής είναι πάντα μια ισορροπία που αλλάζει ανά πάσα στιγμή και χάνεται για πάντα όταν ανταλλάξει κανείς τα ταξικά γυαλιά του για λίγη εθνική ανάπτυξη, για καλύτερες θέσεις διαπραγμάτευσης και αστική δημοκρατία.

«      –     Πώς αποφασίσατε να κατεβείτε σε απεργία; –  Αιτία ήταν ο μισθός. Αλλά πιο πολύ οι συνθήκες εργασίας. Δουλεύουμε σαν τα γαϊδούρια –  Εσείς είστε όλες γυναίκες και οι […]

κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα Μια παράλειψη που συμβαίνει συστηματικά παύει να είναι τυχαία. Στις παραθέσεις ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν κάθε φορά […]

σχόλιο στις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας περί δημοκρατικής διαμαρτυρίας Η ουσία του ολοκληρωτισμού είναι η προοικονομία της ιστορικής δυνατότητας από την κυριαρχία. Αν στερήσεις την επαναστατική δυνατότητα από την πράξη, […]

Σκέψεις ατάκτως ερριμένες   Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί επανάσταση σήμερα όχι, αύριο μπορεί, μεθαύριο όμως σίγουρα! Για μια επανάσταση δεν υπάρχουν οι όροι. Αυτό το συμφωνήσαμε εκ προοιμίου. Το επίπεδο […]

(μέρος 2) Μέχρι τώρα είδαμε την προσπάθεια του Λούκατς να αποφύγει την ηθικολογική κομμουνιστική στράτευση, προτείνοντας την εσωτερική σύνδεση της φιλοσοφίας της ιστορίας με την πολιτική ηθική. Η λουκατσιανή λύση […]

(μέρος 1) Ο Γκιόργκι Λουκάτς κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους θεωρητικούς της μαρξιστικής φιλοσοφίας. Αν και το συγγραφικό του έργο θα μπορούσε σχηματικά να διαιρεθεί σε τέσσερις φάσεις[1], ο θεματικός […]

Όντως, η γυναίκα κλείσθηκε για αιώνες στο σπίτι δουλεύοντας νύχτα μέρα αμισθί. Το σώμα της έγινε ο, τι το εργοστάσιο για τους άντρες εργάτες: το κύριο πεδίο εκμετάλλευσης και διαπραγμάτευσης. Το κράτος είδε στο γυναικείο σώμα το εργαλείο αναπαραγωγής εργατικού δυναμικού, έτσι, η θηλυκότητα ως έννοια διαμορφώθηκε στον καπιταλισμό ως απότοκο του κεντρικού καταμερισμού εργασίας και η εργασία της παραγωγής του εργατικού δυναμικού παρουσιάσθηκε ως βιολογική μοίρα και φύση. Για όλα αυτά, η ιστορία των γυναικών μπορεί να αναλύεται μόνο ως ταξική ιστορία. Ο αντισεξισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αντικαπιταλιστικό πόλεμο, διότι ο καπιταλισμός χρειάζεται τον σεξισμό για να θολώνει τις αντιφάσεις πάνω στις οποίες δομείται: αν πρέπει να δικαιολογήσει τη συνύπαρξη της υπόσχεσης της ελευθερίας με την πραγματικότητα του γενικευμένου καταναγκασμού και της γενικευμένης στέρησης, πρέπει να το κάνει κατηγορώντας τη φύση των εκμεταλλευομένων.

στη ροπή του σύμπαντος να ρέπει προς την αταξία Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία φρόντιζαν πλαγίως ή και όχι τόσο πλαγίως να μας υπενθυμίζουν ότι εμείς του «φοιτηταριάτου» μπορούμε ευκολότερα να […]

Η Δυτική αριστερά έφτασε στο σημείο να ηδονίζεται στην αυτοπραγμάτωση των πόθων της για κοινωνικό κράτος, για νοικοκυρεμένη και ορθολογική οικονομία. Το γαλλικό ΚΚ, για παράδειγμα, έφτανε να καταγγέλει τις εθνικοαπελευθερωτικές εξεγέρσεις που τολμούσαν να θέλουν να σταματήσουν το ρολόι της προόδου και να διαρρήξουν την ανάπτυξη. Οι Γάλλοι είχαν ξεχάσει, φαίνεται, πως οι κομμουνάροι του Παρισιού το 1871, μεθυσμένοι πυροβολούσαν τα ρολόγια.

Ουκρανία, Ιράν, Συρία… Όταν μιλάς για ταξικό πόλεμο καταγγέλεσαι για έλλειψη ρεαλισμού. Οι ρεαλιστές ελπίζουν στον σοβαρό καπιταλισμό και την αστική του δημοκρατία. Τι ειρωνία.  Αν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς περιγράφεται […]

Σήμερα αθωώθηκαν οι δολοφόνοι εργατών, οι έμποροι σκλάβων της Μανωλάδας. Δεν μπόρεσα να πάω όλες τις ημέρες της δίκης στα δικαστήρια της Πάτρας. Όσες φορές παρακολούθησα τη διαδικασία ένιωσα μετά […]

Έξι- εφτά χρόνια πριν, στην κατάληψη της σχολής που ήμουν φοιτήτρια, γνωρίστηκα πρώτη φορά με την κυρία Γιώτα, καθαρίστρια του κτηρίου. Προφανώς λέγαμε μια καλημέρα όταν διασταυρωνόμασταν στους διαδρόμους, αλλά […]

Οι σκέψεις αυτές γράφτηκαν με αφορμή την επικαιρότητα περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής. Απέναντι στην εγγενή ανηθικότητα της κανονικοποίησης του έρωτα και της επιθυμίας, αλλά και της χυδαίας εμπορευματοποίησής τους, […]

Οι κομμουνιστές του Άρη υπό το ΕΑΜ φταίνε που η Ελλάδα δεν έγινε ένα Μονακό μας έλεγε η ακροάτρια της Ελληνοφρένειας λίγους μήνες πριν. Και ορθώς μίλησε. Το όραμα της […]

Σκέψεις για την Ουκρανία Χιλιάδες αναλύσεις έχω διαβάσει για το φαινόμενο του φασισμού τον τελευταίο καιρό. Πολλά λόγια έχουν λεχθεί και γραφτεί για να αποδειχθεί πως αποτελεί το βαρύ πυροβολικό […]

Μόλις έκλεινε η φυλακή κι ετοιμαζόμασταν να φάμε, γκράγκα γκρούγκα οι σιδεριές, πλακώνανε τα καρακόλια. Ξέραμε ότι έρχονται να πάρουν για εκτέλεση. Άνοιγαν, που λες, το κελί απ’ το οποίο ήθελαν […]

Aν ένας οργανισμός εξουσίας μπορεί να υπάρχει μόνο εφόσον μπορεί να επιβάλλεται ενάντια σε μία υπαρκτή αντίσταση, όποτε είναι αυτό αναγκαίο, αυτός δεν θα μπορούσε να υπάρχει αν ήταν υποχρεωμένος […]

Εξίμιση το πρωί. Είμαι στο πόδι. Στο κρεβάτι στριφογύριζα μισοξύπνια από τις τέσσερις. Μάλλον δεν κοιμάμαι πια, μισοκοιμάμαι με τις αισθήσεις μου τεταμένες και το μυαλό μου απασχολημένο. Ήμουν πάντα […]

Λίγη προϊστορία… Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής , στη Θεσσαλονίκη, ήταν ένα εργοστάσιο όπως πολλά άλλα: εγκαταλελειμμένο από τα αφεντικά, αφού πιστώθηκε με δάνεια και επιδοτήσεις και φυσικά με χρέη […]

ή η σύνδεση επιστήμης και θρησκείας Η διερώτηση για την προέλευση του κόσμου και τους νόμους που τον διέπουν, εγείρεται αυτονομημένο από τον άνθρωπο μόνο όπου αυτός, το υποκείμενο, έχει […]

Πολλοί πιστεύουν ότι η εκάστοτε πολιτική κατάσταση δημιουργεί μία αντίστοιχη τεχνητή σφαίρα εξουσίας, αλά Φουκώ, όπου οι μορφές εντός της αντιπαρατίθενται στον πραγματικό κόσμο, στον οποίο ανεπηρέαστα ανθούν τα αγνά […]

Η ανάπτυξη της εμπορευματικής μορφής σε μορφή κυριαρχίας, που ανακύπτει στον σύγχρονο καπιταλισμό, δημιουργεί έναν κόσμο εμπορευμάτων που η κίνησή τους στην αγορά ορίζει τα πάντα. Η τυπική ισότητα της […]

Όλα μόνη μου δεν μπορώ να τα κάνω. Σε αυτό το κείμενο, εγώ, η Παραπληροφόρηση, συζητώ με μια φίλη από το Αιγάλεω, πιστή αναγνώστρια της στήλης και του μπλογκ. Εδώ […]

Μέχρι να αρχίσεις, μέχρι να τελειώσεις το πρόσωπό τους αποστρέψανε άφωνοι οι φίλοι και γελούν στις συγκεντρώσεις μεγάφωνοι, μικρόφωνοι, παράφωνοι. Τα σύγχρονα κράτη γεννήθηκαν για να επιβάλλουν τη βίαιη οικειοποίηση […]

Ο λόγος της αντιπολίτευσης, έχοντας αποδεχτεί την κυρίαρχη φιλολογία περί μετανάστευσης, διαμορφώνεται αντίστοιχα και δέχεται, μεταξύ άλλων, ότι τα κράτη έχουν αποφασίσει να κλείσουν με πολύ αυστηρά μέτρα τα σύνορα […]

Άι, Ρόζα Λούξεμπουργκ, τι σου ’χω φυλαγμένα, πάνω στο κάρρο σ’ είδα στα εννιακόσια εφτά. Εγώ τότε κοιμόμουνα στο φως τού εικοσιένα κι εξήντα χρόνια αργότερα σε βρήκα στα χαρτιά […]

για τη βία κατά των γυναικών και την εικόνα της γυναίκας σήμερα, που συζητιέται όλο και πιο συχνά Η εικόνα της γυναίκας Ποια είναι τα πρότυπα που κάθε γυναίκα πρέπει […]

Σάλο (σχετικό σάλο, δηλαδή, γιατί τα υπόλοιπα σκάνδαλα είναι σε σύγκριση με αυτό τεράστια) έχει προκαλέσει ο διορισμός νεαρής οννεδίτισσας στη θέση του διοικητή του νοσοκομείου Σπάρτης. Προς τι ο […]

Οι ιδέες της άρχουσας τάξης είναι σε κάθε εποχή, οι άρχουσες ιδέες, δηλαδή η τάξη, που είναι η άρχουσα υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι συνάμα και η άρχουσα πνευματική δύναμη. […]

Λεζάντα πάνω από την φωτογραφία ενός εργάτη δομικών έργων, με το κλασικό κίτρινο κράνος, να κοιτάει τον φακό κρατώντας ένα λοστάρι. Με χτύπησε κατακούτελα αυτή η διαφημιστική πινακίδα  πρωϊ-πρωϊ, που […]

Τώρα που φτάσαμε στην 17η Νοέμβρη, δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ ούτε με κάποια απαρίθμηση ιστορικών γεγονότων αναφορικά με την επταετία, ούτε με κάποια ανάλυση για την συνθήκη που μετέτρεψε […]

Εδώ και πέντε μήνες, μερικές εκατοντάδες εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα κρατούν ανοιχτά και πλήρως λειτουργικά δύο τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και αρκετούς ραδιοφωνικούς τοπικούς σταθμούς, χωρίς διευθυντές και χωρίς […]

Τελευταία, είναι της μόδας η παρουσία «πνευματικών ανθρώπων» στα κανάλια των Μπόμπολα, Ψυχάρη και λοιπών, για να καταδικάζουν με ωραία και άρτια φιλολογικά γλώσσα τη βία, τα άκρα και τον […]

Τα άκρα σκοτώνουν, έσπευσε να σημειώσει ο Φαήλος. Αυτός θεωρεί αυτονόητο ότι ο εαυτός του και οι όμοιοί του ανήκουν στη δεξαμενή των μέσων ανθρώπων. Ο μέσος άνθρωπος θεωρεί ακραία […]