Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε από τη μία η επικαιρότητα γύρω από τις ακραίες σεξιστικές επιθέσεις ενάντια στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και από την άλλη ένα κείμενο για την έμφυλη […]

Υπάρχει, όμως, μια τάξη που εξ’ ορισμού αποκλείεται από το δημοκρατικό αστικό κράτος, που δεν έχει άλλο πεδίο συνδιαλλαγής μαζί του από αυτό της εξέγερσης. Η τάξη αυτή, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στους δρόμους του Παρισιού το 1848 και το 1871 και αυτοοργανώθηκε στα κάτεργα της Βιομηχανικής Επανάστασης, δεν έχει καμία ελπίδα επιβίωσης παρά μόνο μέσα από τη συνείδηση του εαυτού της. Η τάξη αυτή δημιουργήθηκε μέσα από τις σφαγές της πρωταρχικής συσσώρευσης, τη φρίκη της οικονομικής ανάπτυξης και τον καταναγκασμό του αστικού κράτους και αν θέλει να αυτοκαταργηθεί πρέπει να στρέψει τα όπλα της στις ίδιες τις αιτίες που τη γέννησαν.

«Ο ISIS μου είπε ότι ανήκω στην κουζίνα. Τους είπα ότι ανήκουν στον τάφο.» Αντάρτισσα στη Ροζάβα «Αν πεθάνω υπό αστυνομική κράτηση, κάψτε τα πάντα, γιατί τίποτα δεν αξίζει παραπάνω […]

Aν κάτι μας προσέφερε ο μαρξικός λόγος ως φιλοσοφία της πράξης είναι ίσως εκείνη η φόρτιση κάθε φαινομενικά ουδέτερης έννοιας με το ιστορικό της περιεχόμενο.  Στο Μισθωτή Εργασία  και Κεφάλαιο […]

«      –     Πώς αποφασίσατε να κατεβείτε σε απεργία; –  Αιτία ήταν ο μισθός. Αλλά πιο πολύ οι συνθήκες εργασίας. Δουλεύουμε σαν τα γαϊδούρια –  Εσείς είστε όλες γυναίκες και οι […]

κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα Μια παράλειψη που συμβαίνει συστηματικά παύει να είναι τυχαία. Στις παραθέσεις ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν κάθε φορά […]

(μέρος 2) Μέχρι τώρα είδαμε την προσπάθεια του Λούκατς να αποφύγει την ηθικολογική κομμουνιστική στράτευση, προτείνοντας την εσωτερική σύνδεση της φιλοσοφίας της ιστορίας με την πολιτική ηθική. Η λουκατσιανή λύση […]

(μέρος 1) Ο Γκιόργκι Λουκάτς κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους θεωρητικούς της μαρξιστικής φιλοσοφίας. Αν και το συγγραφικό του έργο θα μπορούσε σχηματικά να διαιρεθεί σε τέσσερις φάσεις[1], ο θεματικός […]

Ουκρανία, Ιράν, Συρία… Όταν μιλάς για ταξικό πόλεμο καταγγέλεσαι για έλλειψη ρεαλισμού. Οι ρεαλιστές ελπίζουν στον σοβαρό καπιταλισμό και την αστική του δημοκρατία. Τι ειρωνία.  Αν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς περιγράφεται […]

Aν ένας οργανισμός εξουσίας μπορεί να υπάρχει μόνο εφόσον μπορεί να επιβάλλεται ενάντια σε μία υπαρκτή αντίσταση, όποτε είναι αυτό αναγκαίο, αυτός δεν θα μπορούσε να υπάρχει αν ήταν υποχρεωμένος […]

ή η σύνδεση επιστήμης και θρησκείας Η διερώτηση για την προέλευση του κόσμου και τους νόμους που τον διέπουν, εγείρεται αυτονομημένο από τον άνθρωπο μόνο όπου αυτός, το υποκείμενο, έχει […]

Πολλοί πιστεύουν ότι η εκάστοτε πολιτική κατάσταση δημιουργεί μία αντίστοιχη τεχνητή σφαίρα εξουσίας, αλά Φουκώ, όπου οι μορφές εντός της αντιπαρατίθενται στον πραγματικό κόσμο, στον οποίο ανεπηρέαστα ανθούν τα αγνά […]

Ο λόγος της αντιπολίτευσης, έχοντας αποδεχτεί την κυρίαρχη φιλολογία περί μετανάστευσης, διαμορφώνεται αντίστοιχα και δέχεται, μεταξύ άλλων, ότι τα κράτη έχουν αποφασίσει να κλείσουν με πολύ αυστηρά μέτρα τα σύνορα […]

για τη βία κατά των γυναικών και την εικόνα της γυναίκας σήμερα, που συζητιέται όλο και πιο συχνά Η εικόνα της γυναίκας Ποια είναι τα πρότυπα που κάθε γυναίκα πρέπει […]

Οι ιδέες της άρχουσας τάξης είναι σε κάθε εποχή, οι άρχουσες ιδέες, δηλαδή η τάξη, που είναι η άρχουσα υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι συνάμα και η άρχουσα πνευματική δύναμη. […]

Λεζάντα πάνω από την φωτογραφία ενός εργάτη δομικών έργων, με το κλασικό κίτρινο κράνος, να κοιτάει τον φακό κρατώντας ένα λοστάρι. Με χτύπησε κατακούτελα αυτή η διαφημιστική πινακίδα  πρωϊ-πρωϊ, που […]

ή «Οι ωραίοι έχουν χρέη» – ελαφρολαϊκό άσμα  Πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τόσα χρωστούμενα; Είναι μονόδρομος ο δρόμος των θυσιών; Μήπως η αριστερά της ευθύνης μετριάσει λίγο την […]