Όντως, η γυναίκα κλείσθηκε για αιώνες στο σπίτι δουλεύοντας νύχτα μέρα αμισθί. Το σώμα της έγινε ο, τι το εργοστάσιο για τους άντρες εργάτες: το κύριο πεδίο εκμετάλλευσης και διαπραγμάτευσης. Το κράτος είδε στο γυναικείο σώμα το εργαλείο αναπαραγωγής εργατικού δυναμικού, έτσι, η θηλυκότητα ως έννοια διαμορφώθηκε στον καπιταλισμό ως απότοκο του κεντρικού καταμερισμού εργασίας και η εργασία της παραγωγής του εργατικού δυναμικού παρουσιάσθηκε ως βιολογική μοίρα και φύση. Για όλα αυτά, η ιστορία των γυναικών μπορεί να αναλύεται μόνο ως ταξική ιστορία. Ο αντισεξισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αντικαπιταλιστικό πόλεμο, διότι ο καπιταλισμός χρειάζεται τον σεξισμό για να θολώνει τις αντιφάσεις πάνω στις οποίες δομείται: αν πρέπει να δικαιολογήσει τη συνύπαρξη της υπόσχεσης της ελευθερίας με την πραγματικότητα του γενικευμένου καταναγκασμού και της γενικευμένης στέρησης, πρέπει να το κάνει κατηγορώντας τη φύση των εκμεταλλευομένων.

στη ροπή του σύμπαντος να ρέπει προς την αταξία Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία φρόντιζαν πλαγίως ή και όχι τόσο πλαγίως να μας υπενθυμίζουν ότι εμείς του «φοιτηταριάτου» μπορούμε ευκολότερα να […]