Γιατί ο θάνατος των τριών εργατών της ΕΛΠΕ του Λάτση δεν απαντήθηκε από κανέναν; Γιατί ένας ταξικός συντονισμός, δεν ανακοίνωσε έστω τύποις μία απεργία; Μα γιατί, τώρα πια, ίσως να μην μπορεί έτσι απλά, αφού σταθήκαμε σιωπηλοί μπροστά σε τόσους θανάτους. Η χάραξη εργατικής πολιτικής από το πεδίο της αστικής πολιτικής είναι πάντα μια ισορροπία που αλλάζει ανά πάσα στιγμή και χάνεται για πάντα όταν ανταλλάξει κανείς τα ταξικά γυαλιά του για λίγη εθνική ανάπτυξη, για καλύτερες θέσεις διαπραγμάτευσης και αστική δημοκρατία.

Η Δυτική αριστερά έφτασε στο σημείο να ηδονίζεται στην αυτοπραγμάτωση των πόθων της για κοινωνικό κράτος, για νοικοκυρεμένη και ορθολογική οικονομία. Το γαλλικό ΚΚ, για παράδειγμα, έφτανε να καταγγέλει τις εθνικοαπελευθερωτικές εξεγέρσεις που τολμούσαν να θέλουν να σταματήσουν το ρολόι της προόδου και να διαρρήξουν την ανάπτυξη. Οι Γάλλοι είχαν ξεχάσει, φαίνεται, πως οι κομμουνάροι του Παρισιού το 1871, μεθυσμένοι πυροβολούσαν τα ρολόγια.

Οι κομμουνιστές του Άρη υπό το ΕΑΜ φταίνε που η Ελλάδα δεν έγινε ένα Μονακό μας έλεγε η ακροάτρια της Ελληνοφρένειας λίγους μήνες πριν. Και ορθώς μίλησε. Το όραμα της […]

ή «Οι ωραίοι έχουν χρέη» – ελαφρολαϊκό άσμα  Πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τόσα χρωστούμενα; Είναι μονόδρομος ο δρόμος των θυσιών; Μήπως η αριστερά της ευθύνης μετριάσει λίγο την […]